استوری جدید مونا مهرجویی درباره بخشش قاتل پدر و مادرش
استوری جدید مونا مهرجویی درباره بخشش قاتل پدر و مادرش را که در فضای مجازی مورد توجه و پربازدید شد را در این مطلب از نیمکت خبر قرار داده ایم. با ما همراه باشید.

استوری جدید مونا مهرجویی
مونا مهرجویی، دختر داریوش مهرجویی نسبت به رای پرونده قتل پدر و مادرش واکنش نشان داد.
صبح امروز رای نهایی پرونده قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی فر صادر شد و طبق آن خانواده مقتولان با گذشت از حق قصاص، خواستار اجرای مجازات های جایگزین شدند تا پرونده این جنایت تلخ به پایان برسد.

بیوگرافی مونا مهرجویی
مونا مهرجویی، متولد دهه ۱۳۸۰ شمسی، و حدوداً ۲۲ سال سن در سال ۲۰۲۵، نامی است که هم با میراث بزرگ هنری پدر و مادرش گره خورده و هم متأسفانه با یک فاجعه دلخراش.
او تنها فرزند مشترک داریوش مهرجویی، یکی از برجستهترین و پیشگامانهترین کارگردانان تاریخ سینمای ایران، و وحیده محمدیفر، هنرمندی فعال در زمینه فیلمنامهنویسی و طراحی در سینما، است.
زندگی و فعالیتهای هنری مونا مهرجویی
مونا از همان دوران کودکی در فضایی هنری پرورش یافت و علاقه عمیقی به هنرهای تجسمی، بهخصوص نقاشی و عکاسی، پیدا کرد.
این علاقه ذاتی او را به سمت تحصیل در رشته نقاشی در هنرستان سوق داد.
او استعداد خود را در این زمینهها شکوفا کرده و همواره فعالیتهای هنریاش را از طریق صفحه شخصی خود در شبکههای اجتماعی با دنبالکنندگانش به اشتراک میگذارد.
آثار عکاسی او نیز مورد توجه قرار گرفته و نشاندهنده نگاه خاص و هنرمندانه او به جهان است.
بخشی از دوران کودکی و نوجوانی مونا به همراه خانوادهاش در فرانسه گذشت، جایی که او در معرض فرهنگ و هنر اروپایی قرار گرفت، اما پس از مدتی به ایران بازگشتند.
زندگی در کنار والدینی که خود غرق در دنیای هنر و سینما بودند، بیشک تأثیر بسزایی در شکلگیری شخصیت و مسیر هنری مونا داشته است.
متأسفانه، نام مونا مهرجویی به شکلی غمانگیز و ناگهانی به تیتر اصلی اخبار تبدیل شد.
در شامگاه ۲۲ مهر ۱۴۰۲ (۱۴ اکتبر ۲۰۲۳ میلادی)، داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدیفر در ویلای شخصی خود در کرج به طرز فجیعی به قتل رسیدند.
این حادثه تلخ، جامعه هنری و عموم مردم ایران را در شوک فرو برد.
مونا مهرجویی اولین کسی بود که پس از بازگشت به خانه، با پیکر بیجان والدینش مواجه شد و از این رو، او به عنوان اولین شاهد صحنه جرم، نقش مهمی در تحقیقات اولیه ایفا کرد. این رویداد ناگوار، سایه سنگینی بر زندگی او افکند و نامش را با این فاجعه تاریخی گره زد.

نگاهی به زندگی و میراث هنری پدر و مادر مونا مهرجویی
داریوش مهرجویی (پدر: ۱۳۱۸-۱۴۰۲)
داریوش مهرجویی، متولد ۱۳۱۸ در تهران، بیشک یکی از ستونهای اصلی و از بنیانگذاران موج نوی سینمای ایران به شمار میآید.
او که تحصیلات خود را در رشته فلسفه در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) آغاز کرده بود، با نگاهی عمیق و فلسفی به سینما روی آورد.
مهرجویی با ساخت فیلم گاو (۱۳۴۸)، نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران رقم زد و نام خود را به عنوان کارگردانی صاحبسبک مطرح کرد.
آثار او اغلب به مضامین فلسفی، اجتماعی، روانشناختی و حتی مسائل هویتی میپرداختند و به دلیل پرداخت واقعگرایانه و عمیق به مسائل جامعه ایران، همواره مورد ستایش منتقدان و مخاطبان قرار گرفتند.
از جمله مهمترین و تأثیرگذارترین فیلمهای او میتوان به هامون (۱۳۶۸) که به کاوشی درونی از بحرانهای روانی و فکری یک روشنفکر میپردازد، اجارهنشینها (۱۳۶۵) که یک کمدی-درام اجتماعی با نگاهی انتقادی است، و لیلا (۱۳۷۵) که روایتی عمیق از عشق و تنهایی است، اشاره کرد.
مهرجویی همچنین در دوران فعالیت هنری خود، اقتباسهای موفقی از ادبیات جهان و ایران انجام داد و در آثارش از بازیگران بزرگی بهره برد.
میراث او فراتر از صرفاً ساخت فیلم است؛
او راه را برای سینماگران پس از خود هموار کرد و تأثیر عمیقی بر شکلگیری سینمای هنری و مستقل ایران داشت.
داریوش مهرجویی پیش از ازدواج با وحیده محمدیفر، با فریار جواهریان، معمار و طراح صحنه، ازدواج کرده بود و حاصل این ازدواج دو فرزند به نامهای مریم و صفا مهرجویی است.
مریم در زمینه گرافیک تحصیل کرده و صفا نیز راه پدر را در سینما دنبال کرده و در این رشته تحصیلات آکادمیک دارد.
هر دو در زمینه طراحی صحنه و فیلمنامهنویسی فعالیت میکنند. جالب است بدانید که مونا مهرجویی نام خود را از خواهر ناتنی بزرگترش، مریم، گرفته است.

وحیده محمدیفر (مادر: ۱۳۴۷-۱۴۰۲)
وحیده محمدیفر، متولد ۱۳۴۷، نه تنها همسر داریوش مهرجویی، بلکه خود نیز هنرمندی با استعداد و فعال در عرصههای مختلف سینما بود.
او به عنوان فیلمنامهنویس، طراح صحنه و طراح لباس در بسیاری از پروژههای سینمایی، بهویژه در همکاریهای طولانیمدت با داریوش مهرجویی، حضور داشت.
همکاری هنری او با مهرجویی فراتر از یک رابطه زناشویی بود؛
وحیده محمدیفر به عنوان یک همکار فکری و خلاق، نقش مهمی در پرداختن به ابعاد داستانی و بصری فیلمهای مهرجویی ایفا میکرد.
او در نوشتن فیلمنامههای چندین اثر مطرح مهرجویی از جمله مهمان مامان (۱۳۸۲)، که یک کمدی-درام دلنشین و موفق بود، و سنتوری (۱۳۸۵)، که به موضوع اعتیاد و مشکلات یک هنرمند میپردازد، همکاری داشت.
دقت او در طراحی صحنه و لباس نیز به غنای بصری فیلمها کمک شایانی میکرد و به خلق اتمسفری متناسب با داستان کمک میکرد.
وحیده محمدیفر با دیدگاههای هنری و دانش سینمایی خود، همواره یک پشتیبان قوی و یک همکار مؤثر برای داریوش مهرجویی بود و نام او نیز در کنار نام مهرجویی، در تاریخ سینمای ایران به ثبت رسیده است.
گردآوری: نیمکت خبر





