درگذشت حمید طالقانی بازیگر 26 آذر 1404 + علت فوت 

درگذشت حمید طالقانی بازیگر در تاریخ ۲۶ آذر ۱۴۰۴ پس از تحمل یک دوره بیماری در سن ۶۰ سالگی را در این مطلب از نیمکت خبر قرار داده ایم. با ما همراه باشید.

درگذشت حمید طالقانی

حمید طالقانی (بازیگر) که از بیماری سرطان رنج می‌برد،درگذشت. حمید طالقانی بازیگر ایرانی در سال ۱۳۴۴ در شهر تهران متولد شد و یکی از فیلم‌های معروفش دبیرستان بود. او از سرطان کبد رنج می‌برد.

خانه سینما در پیامی درگذشت این هنرمند را تسلیت گفته است و خبر داده است که پیکر آن مرحوم فردا پنجشنبه ۲۷ آذرماه ساعت ۱۰ صبح در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده خواهد شد.

او که با فیلم دبیرستان مطرح شد، در فیلم های چون یاس‌های وحشی، بدون اجازه، مردی شبیه باران، آخرین مرحله، هفت گذرگاه، خط آتش، سپیدیال، بیا با من، قربانی، آری چنین بود، گل‌های داوودی، به او بگوئید دوستش دارم، به‌آوران زندگی و گردن‌بند هنرنمایی کرد.

او همچنین در سریال‌های آشیانه‌ای برای زندگی، به او بگوئید دوستش دارم، به‌آوران زندگی و گردن‌بند به ایفای نقش پرداخت.

حمید طالقانی همچنین دو اثر «رهاتر از دریا» و «آشیانه‌ای برای زندگی» را کارگردانی کرد.

بیوگرافی حمید طالقانی

طالقانی از آن چهره‌هایی است که ریشه‌اش را باید در دهه ۶۰ جست‌وجو کرد؛

دوره‌ای که بسیاری از بازیگران با انرژی جوانی وارد سینما شدند اما تعداد کمی توانستند با صداقت، پشتکار و احترام به حرفه ماندگار شوند.

او با بازی در فیلم‌هایی چون «دبیرستان» (۱۳۶۵)، «قربانی» (۱۳۷۰)، «گل‌های داوودی» و حضور در ۱۲ فیلم سینمایی، جایگاهی ساخت که نه بر پایه هیاهو، بلکه بر ستون احترام و اعتماد استوار بود.

فریدون جیرانی در پیام احساسی‌اش یادآوری کرد که چگونه حافظه‌اش هنوز میان لوکیشن‌های «دبیرستان»، کلاس‌ها، خیابان‌های شمال و آن ماشین‌سواری‌های پرشور به جا مانده است؛

روزهایی که او جلوی دوربین بازی می‌کرد و تیم سازنده با او حرف می‌زدند و با انرژی او فیلم نفس می‌کشید.

اما کارنامه طالقانی تنها به بازیگری ختم نشد. او با کارگردانی آثاری چون «آشیانه‌ای برای زندگی» (۱۳۸۷) و خصوصاً «رهاتر از دریا» (۱۳۸۹) نشان داد که توانایی‌هایش محدود به بازی در مقابل دوربین نیست؛

بلکه می‌تواند جهان خود را پشت دوربین نیز بسازد. «رهاتر از دریا» بارزترین نمونه توان و فهم سینمایی اوست؛

فیلمی که نشان داد طالقانی علاوه بر تجربه، نگاه شخصی و شناخت عمیق از قصه‌گویی دارد.

با این همه، مهم‌تر از کارنامه حرفه‌ای، «شیوه بودن» اوست: مردی آرام، بی‌حاشیه، کاربلد.

صحبت های محمدحسین لطیفی در مورد حمید طالقانی

محمدحسین لطیفی در پیام خود این ویژگی را چنین توصیف کرد

: «مردی که همیشه خارج از هرگونه حاشیه تلاش می‌کرد و لبخند همیشگی او زبان‌زد بود و در کنارش همیشه آرامش بود و محبت.»

این توصیف فقط یک تعریف دوستانه نیست؛ منش و شخصیت طالقانی را برای نسل‌های همکارانش روشن می‌کند.

کسی که با وجود سختی‌های مسیر، هرگز پرخاش، ادعا یا بی‌صبری از او دیده نشد.

صحبت های حمید طالقانی در خطاب به دوستان

و بعد، خودِ  حمید طالقانی؛ متنی خطاب به دوستانش نوشت، بخشی از روح و جهان درونی او را آشکار می‌کند.

« سلام زندگی سلام.قربون همه مرام و لبخند حال و هوای حس بودن و خوبتون، که با لذت و امید و لبخند دعا گوی سلامتی همه مریض ها و من از خداوند هستید، قربون همه خواسته و امید های قشنگتون که مثل زیباترین کهکشان های آسمانی در دل خودتون و عزیزانتون متلاشی میشه تا در بهترین جای ممکن دلتون جا خوش کنه، تا دوست داشتن آدمها براتون مثل رنگین کمان دیدنی و خاص بشه.

تازه وقتی در خلوت تنهایی و درد و بیمارتون ، برای خدا فریاد آه و ناله بی صدا می کشید در سکوت آرزوهاتون برای ماندن و زندگی کردن متوجه میشود بهترین عزیزان و دوستان تون می شوند برای شما زنجیره مهربانی و تلاش برای مبارزه و ماندن و تحمل کردن برای ورق یا پاورقی تازه برای بودن و خواستن و خود را رساندن به همه شادی و خنده ها و نگاه‌های قشنگشون تا دوباره بیمه کنید خودتون را برای ساخت و ساز و خاطرات قشنگ زندگی.. علی یارتان باد که لایق و شایسته بهترین ها برای زندگی هستید….»

متن او سرشار از عشق به زندگی، احترام به انسان‌ها و ایمان به ادامه راه است.

او از لبخندها، از حال خوب، از کهکشان امیدها، از فریادهای بی‌صدای درد و از زنجیره مهربانی گفت؛

از اینکه چگونه دعاهای دوستان، در خلوت سخت بیماری، به انسان نیرو می‌دهد تا ادامه دهد و برای بازگشت به زندگی و کار بجنگد.

این نگاه شاعرانه و انسانی، بیش از هر سخنی، باطن مردی را نشان می‌دهد که ریشه‌اش در اخلاق و معنویت است.

گردآوری : نیمکت خبر