جزئیات حکم دادگاه جعفر پناهی کارگردان مشهور
جزئیات حکم دادگاه جعفر پناهی کارگردان مشهور که مصطفی نیلی وکیل وی این خبر را اعلام کرد در این مطلب از نیمکت خبر قرار داده ایم. با ما همراه باشید.
حکم دادگاه جعفر پناهی کارگردان
جعفر پناهی به یک سال حبس و دو سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد
مصطفی نیلی، وکیل جعفر پناهی اعلام کرد:
شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران و به صورت غیابی آقای جعفر پناهی را بابت فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال حبس و دو سال ممنوعیت خروج از کشور و ممنوعیت عضویت درگروهها یا دستهجات سیاسی و اجتماعی محکوم کرده است
بیوگرافی جعفر پناهی
جعفر پناهی در ۲۰ تیر ۱۳۳۹ در شهر میانه و در خانوادهای آذریتبار و کارگری به دنیا آمد.
او خود بارها گفته است که کودکیاش در فضایی ساده و کمدرآمد سپری شد؛
پدری نقاش ساختمان، مادری خانهدار و خانوادهای پرجمعیت با چهار خواهر و دو برادر.
فضای خانه به زبان ترکی آذربایجانی بود و ارتباط اجتماعی با فارسی شکل میگرفت.
همین دوگانگی زبانی بعدها در نگاه فرهنگی و اجتماعی پناهی تأثیر گذاشت.
او از سنین کودکی به سینما و دوربین علاقه نشان داد. در ده سالگی با دوربین ۸ میلیمتری کار کرد، در یک فیلم بازی کرد و حتی به مسئول کتابخانه «کانون» کمک کرد تا دورههای آموزش فیلمبرداری برای کودکان برگزار کند.
از همان دوران، نشانههایی از علاقهمندی جدی او به دنیای تصویر دیده میشد.
با اینکه خانواده در شرایط مالی سختی بودند، پناهی از دوازده سالگی پس از مدرسه کار میکرد تا پول رفتن به سینما را خودش تأمین کند. او بعدها گفته است تجربۀ فقر و تلاش برای زندگی، دید انسانی و دردآشنا در آثارش را شکل داده است.
آغاز فعالیت جعفر پناهی
پناهی در بیستسالگی به خدمت سربازی فراخوانده شد و از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ در جنگ ایران و عراق به عنوان فیلمبردار ارتش فعالیت کرد.
از یکسو تجربه جنگ و اسارت ۷۶ روزهاش به دست شورشیان کرد، و از سوی دیگر ساخت مستندهایی که با دوربین جنگی گرفته بود، مسیر او را به سمت فیلمسازی حرفهایتر هدایت کرد.
پس از پایان سربازی، در دانشکده سینما و تلویزیون تهران ثبتنام کرد و آموزش رسمی فیلمسازی را آغاز نمود.
در همین دوران با فیلمبردار و فیلمسازانی که بعدها همراهان نزدیکش شدند، آشنا شد و نخستین مستندهای کوتاهش را در دوره کارآموزی در بندرعباس ساخت.
همچنین مدتی دستیار کارگردان عباس کیارستمی بود و این همکاری مسیر ورود حرفهایاش به سینمای ایران شد.
نخستین فیلم بلند او بادکنک سفید (۱۹۹۵) بود که با استقبال بینالمللی شگفتانگیزی روبهرو شد و جایزه دوربین طلایی جشنواره کن را برایش به ارمغان آورد؛
اولین بار در تاریخ جشنواره که یک فیلم ایرانی چنین جایزهای دریافت میکرد.
درخشش جعفر پناهی
پس از موفقیت بادکنک سفید، پناهی به یکی از چهرههای شاخص موج نوی سینمای ایران تبدیل شد.
فیلمهایی چون آینه (۱۹۹۷)، دایره (۲۰۰۰)، طلای سرخ (۲۰۰۳)، آفساید (۲۰۰۶)، پرده (۲۰۱۳)، سهرخ (۲۰۱۸) و خرس نیست (۲۰۲۲) هر کدام نشانگر نگاه اجتماعی، انسانی و انتقادی او هستند.
پناهی بهویژه با فیلم دایره موفق شد مهمترین جایزه جشنواره ونیز یعنی شیر طلایی را بهدست آورد.
در سال ۲۰۱۵ نیز فیلم تاکسی جایزه خرس طلایی جشنواره برلین را دریافت کرد و او را تبدیل به یکی از معدود فیلمسازانی کرد که جوایز اصلی سه جشنواره بزرگ سینمایی جهان را کسب کردهاند.
در سال ۲۰۲۵ نیز با فیلم یک تصادف ساده برنده نخل طلای جشنواره کن شد و نامش در تاریخ سینما ثبت شد.
سبک بازی (سبک فیلمسازی) جعفر پناهی
سبک جعفر پناهی غالباً نسخهای ایرانی از نئورئالیسم دانسته میشود؛
توجه به افراد حاشیهنشین، روایتهای انسانی، پرهیز از شخصیتسازیهای اغراقشده و نمایش واقعیت بدون دستکاریهای عاطفی.
او برخلاف بسیاری از کارگردانان، به دنبال ایجاد صحنههای احساسی نیست و معتقد است مخاطب باید با ترکیب عقل و احساس درگیر شود.
فیلمهای او میان مستند و داستانی در نوسان هستند؛ واقعیتگرایی تند، نقد اجتماعی صریح، و شخصیتهایی از طبقات مختلف که نماینده بخشی از جامعهاند.
وی خشونت را بیواسطه نشان نمیدهد؛ بلکه آن را از کادر حذف میکند تا «ترسی مبهم» در فضا شکل بگیرد. این روش بعدها به امضای سینمای او تبدیل شد.
حضور مجازی و اجتماعی جعفر پناهی
پناهی به دلیل محدودیتهای سیاسی، امکان فعالیت آزادانه در شبکههای اجتماعی و رسانهها را نداشته است.
با این حال حضور او در عرصه جهانی از طریق بیانیهها، نامهها، پیامهای ویدئویی و همچنین حمایت هنرمندان مطرح جهان پررنگ بوده است.
همسرش طاهره سعیدی و فرزندانش پناه و سولماز نیز بارها نقش مهمی در رساندن صدای او به رسانههای بینالمللی داشتهاند.
گردآوری: نیمکت خبر
